Constantin Meunier

Publicatie naar aanleiding van de heropening van het museum Constantin Meunier

De presentatie is toegespitst op de evolutie van de kunstenaar tussen 1875 en 1905, zijn 'tweede leven', zoals hij het zelf uitdrukte. Tijdens die laatste dertig jaar van zijn leven groeide Meuniers aandacht voor de sociale en industriële ontwikkelingen in België en zette hij in op realistische voorstellingen, aanvankelijk in schilderijen en tekeningen. Daarna, vanaf 1885, keerde hij terug naar de beeldhouwkunst, waarin hij zich ontpopte tot een van de allergrootsten. In het spoor van doeken als De gebarsten smeltkroes ontstonden belangrijke beelden als De smeder, een hele kolonie van gipsen en bronzen beelden die hun tijd diepgaand hebben beïnvloed en nog heel lang zouden nazinderen in de realistische kunst van de eerste decennia van de 20e eeuw.

GESCHIEDENIS VAN DE COLLECTIE
Aan het einde van zijn leven liet Constantin Meunier (1831-1905) deze mooie atelierwoning bouwen. In 1936 werd het gebouw, met zijn meer dan 700 werken tellende collectie, door de Belgische staat aangekocht en drie jaar later voor het publiek opengesteld. Het museum werd aan de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België toegevoegd en in 1986 gerenoveerd. Sindsdien stelt het ongeveer 150 werken en documenten tentoon.

Davy Depelchin, Fransica Vandepitte, 144 pagina's, Nederlands | Frans | Engels, 25,5 x 21 cm, Uitgeverij Snoeck, Hardcover