Moeders en kinderen in Auschwitz

Van alle kinderen die in Auschwitz zijn geboren, konden er in 1945 slechts 60 worden bevrijd. Maar overleven betekende nog niet leven, ze zaten in een schemertoestand, ze moesten eerst weer leren leven.
Leren jong te zijn, leren als gewone mensen ouder te kunnen worden, want vooral de kleintjes kenden de voorstadia van de dood vaak beter dan het leven. Ze hadden littekens op hun ziel, even echt als het kampnummer dat op hun linkeronderarm, bovenbeen of billen was getatoeëerd. Er is veel over de Duitse misdaden in de concentratie- en vernietigingskampen geschreven. Maar de geschiedenis van de kinderen bleef decennialang vrijwel onbekend. In dit boek wordt die geschiedenis verteld. Alwin Meyer heeft nauwgezet, met empathie en geduld de kinderen van Auschwitz opgespoord, met hen gepraat, vragen gesteld en hun verhalen opgeschreven. Veel van deze kinderen vertelden voor het eerst over hun leven in het kamp en daarna. Alwin Meyer komt niet alleen met angstaanjagende feiten en getallen, maar geeft de overlevenden een naam en een gezicht en laat hen uitvoerig aan het woord komen.

Alwin Meyer, 240 pagina's, Nederlands, 23 x 15 cm, Waanders Uitgevers, Softcover

In Japan is het gebruikelijk om Maneki Neko of gelukskat in elk etablissement te zien is, omdat wordt aangenomen dat het welvaart, geluk, succes of geld aantrekt. Aan zijn nek hangt een belletje om kwade geesten af ​​te schrikken en in zijn poot houdt hij een gouden munt vast, een symbool van fortuin en voorspoed. De andere poot groet. Als u met uw linkerpoot zwaait, zal het bezoek aan onze zaak toenemen. Als u met uw rechterpoot zwaait, trekt u geld en welvaart naar onze onderneming.

Okiagari-koboshi betekent letterlijk ‘kleine staande monnik’. Dit is een traditionele Japanse pop gemaakt van papier-maché. Hij is zo ontworpen dat hij altijd terugkeert naar de verticale positie, zelfs als je hem opzij probeert te kantelen. Okiagaris maken al lange tijd deel uit van het Japanse kinderspeelgoed; Ze werden al genoemd in sommige geschriften uit de 14e eeuw. Tijdens de Tokaichi- of Tiende Dagmarkt laten klanten een paar poppen tegelijk los en de poppen die blijven staan, zouden geluk brengen.

Ze symboliseren ook doorzettingsvermogen en weerstand bij tegenslag. Denk aan dit oude Japanse spreekwoord: “7 keer val ik, 8 keer sta ik op.” Volgens de traditie wordt er voor iedere persoon in het gezin een pop gegeven plus één, in de hoop dat er in de loop van het jaar een baby geboren wordt.

Postkaart

Figuur uit Napolitaanse kerststal

Maria, 1840, Collectie MAS AF.1955.002.034

Postkaart

Stolpbeeld

Maria op maansikkel, 1909, Collectie MAS MAS.0085

Pastelkleurige Mariabeeldjes of Onze Lieve Vrouwkes die er net hetzelfde uitzien als de schuimsnoepjes. Net als de snoepjes zijn de beeldjes niet allemaal identiek en ze zijn ook niet allemaal volmaakt.

Guimauve is snoepgoed op basis van opgeklopt eiwit en suiker. Soms wordt er ook Arabische gom aan toegevoegd. In de volksmond wordt vooral gesproken van "guimauvekes".

Hoogte 18 cm, 370 gr, verpakt in zijdepapier in een doosje met certificaat, visitekaartje met mantel geschilderd in de kleur van het beeldje.

Concept: Els De Cocker
Foto's: ©Kunstkaai, Lisa Liana

Een grote verzameling dieren die voorkomen in ukiyo-e prenten uit de Edo Periode, van huisdieren tot zeldzame dieren! Na de wereldwijde hits Something Wicked from Japan en Once more unto the breach komt de derde titel in de Ukiyo-e Masterpieces Series! Lees en begrijp deze keer de wereld van ukiyo-e vanuit het perspectief van dieren.

224 pagina's, Engels | Japans, 22 x 18 cm, Pie Books, Softcover

Reis terug in de tijd naar het oude Egypte met dit nieuwe kindercombinatiespel, ontwikkeld in samenwerking met het British Museum. Zoek de paren en match ze om meer te weten te komen over hoe de Egyptenaren leefden. Waarom schoren ze hun hoofd maar droegen ze pruiken, gebruikten ze donkere oogmake-up en aanbaden ze mestkevers? Hoe vonden ze tandpasta uit en welke inwendige organen behielden ze vóór de mummificatie? De doos (14 x 10 cm) bevat 20 bijpassende paren op 40 kaarten en een boekje met verklarende tekst. Dit spel zal kinderen vanaf 7 jaar aanspreken.

Postkaart

Melkboerin met hondenkar op de Keyserlei, Henri Houben, Charles Verlat, ca 1900, Collectie MAS AF.05630

Magneet

Henri Houben, Charles Verlat
ca 1900

Afmetingen: 8 x 5 cm

Collectie MAS AF.05630

Alex Van Haecke vertelt het verhaal van de landverhuizers tegen het decor van de Belle Epoque.

Het is 1906. In Europa is de sociaaleconomische toestand voor een groot deel van de bevolking ronduit miserabel. Emigreren naar de Verenigde Staten van Amerika lijkt voor velen de enige uitweg uit hun ellende. In Antwerpen draait de rederij Red Star Line op volle toeren. Vlaamse, maar ook Oost-Europese en Joodse mensen vertrekken als landverhuizers vanuit de Scheldestad naar de States. Kunstenaar 'van het volk' Eugeen Van Mieghem zit in het oog van de emigratiestorm. Hij tekent en schildert wereldgeschiedenis. Op 22 december 1906 vertrekken Rik, Catherine, Melanie, Zenobie en Bernard samen met een bijzonder kleurrijk gezelschap emigranten met de Vaderland 2 naar Het Land van Belofte. Kroniekschrijver Emiel-Jan Van Nevele, een vriend van Van Mieghem, vergezelt hen op hun bewogen tocht. Alex Van Haecke vertelt het verhaal van de landverhuizers tegen het decor van de Belle Epoque. Historisch correcte feiten maken van het boek een waardevol tijdsdocument. De auteur evoceert op pakkende wijze de twijfels en het verdriet van de landverhuizers. Tegelijk beschrijft hij op vaak tragikomische wijze hun verwachtingen van een beter leven in Amerika. In 2006 schreef Alex Van Haecke Antwerpse theatergeschiedenis met het stuk De Red Star Line, dat de basis vormde voor dit boek.

Alex Van Haecke, 422 pagina's, Nederlands, 22 x 14 cm, Houtekiet, Softcover

Emanuela Ferretti, Marco Pierini, Pietro Ruschi, 304 pagina's, Engels | Italiaans, 27 x 23 cm, Silvana Editoriale, Softcover

een familiegeschiedenis

Het verhaal van drie generaties Demyttenaere met lijnen naar Congo. Elk met hun eigen herinneringen. Verhalende non-fictie van de bovenste plank.

Michael, Jos en Bart: drie generaties Demyttenaere met lijnen naar Congo.

De eerste was zeekapitein. Tussen 1879 en 1882 bevoorraadde hij in opdracht van koning Leopold II ‘ontdekkingsreiziger’ Stanley.

De tweede werkte van 1959 tot 1964 als agent voor een katoenbedrijf in het noorden van Katanga. Hij beleefde er de laatste maanden van Belgisch Congo, de afscheuring van Katanga en de val van Tshombe.

En Bart, de derde en jongste in het rijtje? Hij werd in 1963 geboren in Albertstad, gaf van 1986 tot 1990 les in het Zaïre van Mobutu en werd later schrijver. In Mijn Congo gaat hij op zoek naar de sporen van drie generaties Demyttenaere in zijn geboorteland.

Het is een verhaal over een onmetelijk land, zijn bewoners, zijn regen als neervallende rivieren, zijn sprinkhanenplagen en zijn leerplannen. Maar het is evenzeer een relaas over de confrontatie tussen een vader en een zoon. Want Jos en Bart Demyttenaere zijn totaal verschillend en hebben nooit een hechte band met elkaar gehad. Maar ze delen wel herinneringen aan hun Congo. Elk op hun eigen manier.

Bart Demyttenaere, 419 pagina's, Nederlands, 22 x 15 cm, Epo, Softcover

Begin jaren 1920 werd in Deurne de Unitas Tuinwijk gebouwd. Over de geschiedenis van de 100 jaar die daarop volgden is nu een met de hand geïllustreerde Stadskroniek verschenen.

Ik ben geboren na een oorlog. Door alle verwoestingen was de vraag naar nieuwe huizen groot. Enkele architecten die de oorlogsjaren doorbrachten in Parijs, Amsterdam of Londen, keerden terug met nieuwe ideeën. Zo was er een jonge architect die huisjes in Engelse stijl voorstelde: "Ze zullen de voordelen van het leven in de stad en het platteland combineren. De huisjes zullen een voor- en achtertuin hebben en een omgeving met veel groen. Ja, dit zal het leven van de mensen beter maken!", dacht Eduard van Steenbergen.

In deze context werd Unitas Tuinwijk begin jaren 1920 geboren. Tijdens deze eeuw kwamen en gingen veel mensen, maar huizen bleven altijd. Huizen zien ons in onze meest intieme sfeer. Ze ervaren binnen hun eigen muren de veranderingen in onze levensstijl door de generaties heen... Welke betere getuige kan je je inbeelden om het verhaal van de Unitaswijk te vertellen?

Dit caleidoscopisch prentenboek vertelt veel verhalen binnen één verhaal. Het geeft ons een beeld van de veranderingen in levensstijl dankzij de herinneringen van buren die deze erfgoedwijk vorm hebben gegeven en dat vandaag nog steeds doen.

Een schattig klein knuffeltje dat in je zak past! Ze zijn misschien klein, maar hun knuffels zijn groot en zijn voor niets te missen. Ideaal als verzamelspeelgoed of als last-minute kousvuller met Kerstmis. De Living Nature Kitten Buddies zijn verkrijgbaar in grijs, zwart en wit!

Afmetingen: 5 x 6 x 10 cm

Een kleinere versie van de enige tool voor architecten, ontwerpers en stedenbouwkundigen. De verschillende schalen zijn praktisch, afhankelijk van uw werk.
Geanodiseerd aluminium, Schalen: 100¡ + 1/50¡ + 1/125¡ + 1/75¡ + 1/20¡

Grootte: 15 cm

Relax met dit mini-borduurwerkje

Materiaal: bamboo, polyester floss, 90% cotton, 10% polyester fabric, iron
Ø 8 cm

In Minjan vertelt Margot Vanderstraeten over haar talloze nieuwe ontmoetingen die zij opdeed na het verschijnen van haar boek Mazzel tov binnen de orthodox-Joodse gemeenschap. Zo is er chef-kok Mosje van het beroemde Hoffy's in Antwerpen, die iedereen die daarom vraagt graag uitleg geeft over Joods-culinaire tradities en het chassidi­sche leven; er is fotograaf Dan die met zijn scherpe, humorvolle blik als enige de chassidische gemeenschap van binnenuit mag fotograferen; er is Esther, de eigenzinnige, eveneens chassidische mame die de noodzaak van taboes verdedigt en met Margot redetwist over de ultraorthodoxe opvoeding en scholing. In Minjan is Margot Vanderstraeten op haar best: nu eens ernstig, dan weer lichtvoetig tot ironisch maar altijd met oprechte interesse zoekt zij, op haar eigen niet-godsdienstige manier, verbinding met buren die nabij een zo ander leven leiden.

Margot Vanderstraeten, 304 pagina's, Nederlands, 20 x 13 cm, Atlas Contact, Softcover

Mito Komon is de hoofdpersoon van de gelijknamige Japanse serie. Vergezeld door zijn trouwe dienaren reist hij door de stad om te helpen wie het nodig heeft. Hij verslaat altijd de schurken en herstelt de orde. Het symboliseert rechtvaardigheid, kracht en welwillendheid.

Okiagari-koboshi betekent letterlijk ‘kleine staande monnik’. Dit is een traditionele Japanse pop gemaakt van papier-maché. Hij is zo ontworpen dat hij altijd terugkeert naar de verticale positie, zelfs als je hem opzij probeert te kantelen. Okiagaris maken al lange tijd deel uit van het Japanse kinderspeelgoed; Ze werden al genoemd in sommige geschriften uit de 14e eeuw. Tijdens de Tokaichi- of Tiende Dagmarkt laten klanten een paar poppen tegelijk los en de poppen die blijven staan, zouden geluk brengen.

Ze symboliseren ook doorzettingsvermogen en weerstand bij tegenslag. Denk aan dit oude Japanse spreekwoord: “7 keer val ik, 8 keer sta ik op.” Volgens de traditie wordt er voor iedere persoon in het gezin een pop gegeven plus één, in de hoop dat er in de loop van het jaar een baby geboren wordt.

Postkaart

Rapa Nui ('Grote Rots', vroeger: Paaseiland) is bekend vanwege de grote voorouderbeelden (de 'moai') die langs de kust van het eiland stonden, nu uitgeroepen tot Unesco Werelderfgoed.
Dit kleine beeld, ook wel 'Moai maea' genoemd, is mogelijk een verkleinde weergave van de grote beelden.

Moai maea, Rapa nui, 1100-1680, Collectie MAS AE.1959.0002.0008

Creëer een heerlijk modern huis met deze innovatieve set modulaire nestkasten! Aspirant-architecten en ontwerpers van alle leeftijden kunnen moderne ruimtes creëren, meubels en accessoires rangschikken en alles inpakken om bij dit karakteristieke huis te passen!

Moma, 12 x 25 cm, Leeftijd >3